وضعیت حمل و نقل ایران
نگاهی به وضعیت حمل و نقل ایران
گاهی نگاهی به وضعیت حمل و نقل ایران
الهی گاهی نگاهی به حمل و نقل ایران
تحولات وضعیت حمل و نقل ایران

تحولات لجستیک و اهمیت آن در اقتصاد: وضعیت حمل و نقل ایران

از دیرباز، ایران در قلب خاورمیانه و پلی استراتژیک میان شرق و غرب، نقشی محوری در لجستیک منطقه ایفا نموده است. سیستم حمل و نقل ایران، شبکهای گسترده و پیچیده شامل جادهها، راهآهن، بنادر و فرودگاهها، شریان حیاتی برای اقتصاد داخلی و تجارت بینالمللی کشور محسوب میشود. این زیرساخت حیاتی، با وجود قدمت و توسعهی قابلتوجه، همچنان با چالشهایی در زمینهی نوسازی، یکپارچگی و بهرهوری مواجه است که نیازمند بررسی دقیق و ارائه راهکارهای کارآمد میباشد. در این میان، نقش لجستیک به عنوان حلقه واسط میان تولید، توزیع و مصرف کالا، اهمیتی دوچندان مییابد و بهبود عملکرد آن میتواند تاثیر بسزایی در کاهش هزینهها، افزایش سرعت و ارتقاء رقابتپذیری اقتصاد ایران داشته باشد. در ادامه رشته پست تحولات لجستیک و اهمیت آن در اقتصاد ، به بررسی سیستم حملونقل در لجستیک ایران میپردازیم.
حمل و نقل دریایی ایران

حمل و نقل دریایی به عنوان یکی از اقتصادیترین و مؤثرترین شیوههای حمل کالا در تجارت بینالملل شناخته میشود. با توجه به موقعیت استراتژیک ایران و دسترسی به دریای خزر و خلیج فارس. این کشور پتانسیل بالایی برای توسعه صنعت حمل و نقل دریایی دارد. با این حال، ایران تنها سهم کمی از ناوگان جهانی و ظرفیت بنادر کانتینری را در اختیار دارد و در سال 2017، فقط 0.35 درصد کشتیهای جهانی با پرچم ایران در حال تردد بودند. همچنین، مشکلات مدیریتی و عدم یکپارچگی در حوزه دریایی باعث نوسانات و کاهش سهم ارزش افزوده حمل و نقل دریایی در سالهای اخیر شده است. در مجموع، نیاز به توجه بیشتر و سرمایهگذاری در این بخش احساس میشود. تا ایران بتواند جایگاه بهتری در حمل و نقل دریایی بینالمللی کسب کند.
حمل و نقل ریلی ایران
حمل و نقل ریلی یکی از شاخصهای مهم توسعه کشورها است. نسبت میزان خطوط ریلی به جمعیت (سرانه خط ریلی) در طبقهبندی کشورها مورد توجه قرار میگیرد. اهمیت حمل و نقل ریلی، به ویژه در کشورهای توسعهیافته. در مبادلات اقتصادی جهانی قابل توجه است. بهویژه برای کشورهای محصور در خشکی مانند ایران. ایران به دلیل موقعیت استراتژیک خود در میان کشورهای آسیای میانه و اروپای شرقی، و قرارگیری بر سر چهار راه ریلی جهان، همیشه نیازمند توسعه شبکه ریلی خود بوده است. کشورها به مزایای بلندمدت حمل و نقل ریلی پی برده و اهمیت آن را درک کردهاند.
مزایا
- سرعت متوسط بالا برای سفرهای بین ۸۰ تا ۴۸۰ کیلومتر
- در اکثر موارد از مرکز شهر به مرکز شهر میرود، و زمان سفر کاهش مییابد.
- از فضای زمین استفاده بهینه ای دارد و مسافر و بار بیشتری را جابجا میکند.
- عموم مردم راهآهن را از نظر بصری و آلودگی فیزیکی کمتر برای محیط زیست مضر میدانند.
- ظرفیت حمل و نقل راه آهن به مراتب بیشتر و مقرون به صرفهتر از حمل و نقل جاده است.
- از نظـر اسـتفاده انـرژی انعطافپذیـر و کارآمـد اسـت. اسـتفاده از کشـش الکتریکـی، اتـکای راه آهـن بــه نفــت را از بیــن میبــرد.
- راه آهن برای حمل محمولههای خطرناک مناسبتر است.
- پنانسیل بالایی برای اتوماسیون کامل شبکه ریلی (قطارهای بدون راننده) دارد.
- حمل و نقل زمینی کمترین آسیب از تأثیر آب و هوای بد میبیند.
- سفرهای ریلی از ایمنی بیشتری نسبت به سفرهای جادهای برخوردار است.
نقاط ضعف
- تــوان مالــی هــر شــبکه ریلــی در برابــر رکــود فعالیتهــای اقتصــادی آســیب پذیــر اســت. در دوران رکــود، حجــم ترافیــک بــا اســتفاده از سیســتم ممکــن اســت بــه شــدت کاهــش یابــد. در حالــی کــه هزینــههــای ثابــت بهــره بــرداری از زیرســاخت هــا باقــی خواهــد مانــد. زیــرا راه آهــن دارای یــک زیرســاخت ثابــت و بنابرایــن غیرقابــل انعطــاف اســت. از نظــر اقتصــادی در برابــر تغییــرات عمــده. در فعالیــت هــای صنعتــی و اجتماعــی یــک منطقــه جغرافیایــی معیــن آســیب پذیــر اســت.
- راه آهــن بــرای بهرهمنــدی از مزایایــش نیــاز بــه اتصــال بــه ســایر روشهــای حمــل و نقــل مثــل کشــتی، جــادها و هوایــی اســت کــه همیشــه برقــرار نیســت.
- بـه عنـوان یـک فعالیـت کاربـر محور، اغلـب دارای اتحادیـه کارگـری اسـت. در مـواردی کـه اختلالاتـی از جانــب اتحادیــه رخ دهــد ایــن فعالیــت بســیار آســیبپذیر اســت.
وضعیت فعلی
حمل و نقل ریلی ایران به دلیل انحصار دولتی، عدم رقابت، و فقدان مشتریمحوری. پیشرفت چندانی نداشته است. این امر در رتبه جهانی ایران در حمل و نقل ریلی. (رتبههای پایین در شاخصهایی مانند طول خطوط به ازای هر فرد و مساحت کشور و تعداد واحدهای حمل) و بهرهوری پایین واگنهای باری (نسبت به کشورهایی مانند چین، روسیه و هند) مشهود است. سهم حمل و نقل ریلی در حمل بار کل نیز بسیار پایین است (حدود ۱۰ درصد در مقابل بیش از ۳۰ درصد در چین و هند و ۹۰ درصد در روسیه). با وجود نرخهای پایین حمل و نقل، این امر تاثیری در افزایش تقاضا نداشته است. در کل، وضعیت حمل و نقل ریلی ایران بسیار نیازمند اصلاحات اساسی است.

حمل و نقل هوایی ایران
حمل و نقل هوایی یکی از زیرمجموعههای مهم خدمات حمل و نقل است که دارای ارزش افزوده بالا و فناوریهای نوین میباشد. این نوع حمل و نقل به عنوان یکی از ارکان کلیدی در چرخه تولید و مصرف شناخته میشود و معیار سنجش قدرت کشورهاست. با این حال، سهم حمل و نقل هوایی در جابهجایی بار و مسافر در ایران بسیار اندک است و بر اساس آخرین آمار، تنها ۱.۱ درصد از جابهجایی مسافران به این بخش اختصاص دارد. همچنین، در سال ۲۰۱۹، ایران رشد منفی در این بخش داشته و در رتبه چهارم بین کشورهای منطقه غرب آسیا قرار دارد. در عین حال، ارزش افزوده این بخش در سالهای اخیر افزایش یافته و از ۴.۹ درصد در سال ۲۰۰۴ به ۷.۶ درصد در سال ۲۰۱۵ رسیده است. سهم بخش خصوصی و دولتی در این حوزه متفاوت بوده و بخش خصوصی بیشترین سهم را در حمل و نقل جادهای دارد.

سرمایه گذاری در حمل و نقل ایران
بر اساس آمار مرکز آمار ایران، میانگین سهم حمل و نقل، انبارداری و پست از تولید ناخالص داخلی (GDP) طی دوره ۱۳۷۰ تا ۱۳۹۸ به قیمتهای جاری ۸ درصد و به قیمت ثابت ۶ درصد بوده است. همچنین. بر اساس گزارش آرمسترانگ و همکاران ۲۰۲۱، سهم هزینه لجستیک در ایران ۱۶.۲ درصد است که ایران را به عنوان یکی از کشورهای با هزینه لجستیک بالا میشناسد. این بالا بودن ناشی از ناکارآمدی و عدم استفاده از تکنولوژی پیشرفته در ارائه خدمات و فقدان زیرساختهای لازم است. با توجه به موقعیت ایران در حمل و نقل بینالمللی، ایجاد زیرساختهای نقلیه دریایی، هوایی، ریلی و جادهای و اتصال ریلها به دریاها میتواند به کاهش هزینه لجستیک و افزایش کارایی بپردازد. در این بخش، نرخ رشد سرمایهگذاری در دوره اول نسبتاً بالا بوده. اما در دهه ۱۳۹۰ کاهش قابل توجهی داشته و در سال ۱۳۹۸ رشد منفی تجربه کرده است. سهم بیشتر ماشینآلات در سرمایهگذاری بیانگر اهمیت این تکنولوژیها در حمل و نقل است.
سهم انرژی در حمل و نقل
بخش حمل و نقل در مصرف انرژی ایران جایگاه مهمی دارد و پس از بخش خانگی، عمومی و تجاری، در رتبه دوم قرار دارد. این بخش پس از بخش برق، بیشترین سهم مصرف انرژی را در فعالیتهای اقتصادی ایران به خود اختصاص داده است. طبق ارقام ترازنامههای سالانه انرژی ایران. بخش حمل و نقل حدود یک چهارم کل مصرف انرژی کشور را تشکیل میدهد. روند مصرف انرژی در این بخش از سال ۱۳۸۰ به بعد صعودی بوده است. اگرچه در سالهای ۱۳۸۶، ۱۳۸۹، ۱۳۹۴ و ۱۳۹۵ کاهش اندکی داشته است. این مصرف شامل حاملهای انرژی مانند بنزین، گازوئیل، CNG و سوخت هواپیما است. به طوری که ۹۹ درصد بنزین مصرفی کشور، ۶۰ درصد گازوئیل، و کل مصرف CNG و سوخت هواپیما در بخش حمل و نقل صرف میشود. (مرکز پژوهشهای مجلس، ۱۳۹۸)
مصرف انرژی در حمل و نقل
در جدول زیر مصرف انواع انرژی در بخش حمل و نقل و کل اقتصاد آمده است. ارقام نشان میدهد که مصرف انرژی در برخی سالها با رشد اقتصادی رابطه تنگاتنگی ندارد. با وجود تلاشها، بیشتر مصرف انرژی در بخش حمل و نقل هنوز توسط فرآوردههای نفتی تأمین میشود. این بخش از پرمصرفترین و مهمترین بخشهای مصرف انرژی، بهویژه نفت، در ایران و جهان بهشمار میآید و سهم مهمی در انتشار آلایندههای محیطی دارد.

آلایندگیهای حمل و نقل
طی سالهای گذشته، بهویژه از اوایل دهه ۱۳۷۰، با افزایش جمعیت و توسعة شهرنشینی، تولید خودروهای شخصی چشمگیری یافته است. که منجر به تخلیة حجم عظیمی از آلایندهها در محیطهای شهری شده است. مهمترین آلایندههای هوایی ناشی از مصرف انرژی فسیلی در حمل و نقل عبارتند از: اکسیدهای گوگرد، اکسید نیتروژن، مونواکسید کربن، ذرات معلق، هیدروکربنها و دیاکسید کربن. رشد حمل و نقل باعث رشد تولید ناخالص داخلی میشود. اما یکی از چالشهای اصلی آن، اثرات منفی بر کیفیت هوای شهری است. تقریبا تمام مونواکسید کربن و بخش قابلذكری از گرد و خاک و دیاکسید کربن ناشی از مصرف انرژی در بخش حمل و نقل است.

شاخص لجستیک LPI
عملکرد لجستیک بر اساس شاخص LPI بینالمللی توسط بانک جهانی برای تقریباً ۱۶۰ کشور محاسبه میشود. این شاخص وضعیت خدمات لجستیکی کشورها را مقایسه میکند. و دامنههای فعالیتهای لجستیکی تجارتی از جمله حملونقل، انبارداری، یکپارچهسازی بارها، امور گمرکی و توزیع بینالمللی را شامل میشود. ایران از ابتدا در محاسبات شاخص LPI شرکت داشته و امتیاز آن از ۲.۵۱ در سال ۲۰۰۷ به ۲.۸۵ در سال ۲۰۱۸ افزایش یافته است. این دادهها نشاندهنده بهبود قابل توجه جایگاه لجستیکی ایران در سطح جهانی در این دوره است.
عملکرد لجستیک ایران

بر اساس گزارش بانک جهانی، عملکرد لجستیک ایران بین سالهای ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۸ از رتبه ۱۱۴ به رتبه ۶۴ بین ۱۶۰ کشور بهبود یافته است. بهترین پیشرفت در زیرشاخص تحویل بموقت کالا حاصل شده است. با این حال، هیچ کدام از این شش حوزه به تنهایی نمیتوانند عملکرد لجستیکی یک کشور را به طور کامل نشان دهند. و باید به صورت جمعی مورد بررسی قرار گیرند. ایران با وجود پیشرفتها، در سال ۲۰۱۸ در سطح منطقه رتبه هشتم را از میان ۲۰ کشور دارد. میتوان امارات، قطر، عمان و ترکیه را به عنوان رقبای اصلی ایران در منطقه معرفی کرد که در سال ۲۰۱۸ با رتبههای ۱۱ ، ۳۰ ، ۴۳ و ۴۷ شاخص نسبتاً بالایی دارند. کشورهای عربستان، بحرین و کویت نیز رتبه بهتری از ایران دارند اما شاخصهای آنها نسبتاً به ایران نزدیکتر است. روسیه و کشورهای مستقل مشترک المنافع پس از ایران قرار دارند.
منبع: اهمیت و تحولات بخش لجستیک در اقتصاد ایران ۱۳۹۵ – ۱۳۶۵ ، مرکز پژوهشهای اتاق ایران
مشاوره بازرگانی و لجستیک با بهراب

بدون شک در مراحل پیچیده لجستیک تجاری، داشتن یک راهنمای متخصص بیش از پیش اهمیت پیدا میکند. گروه بازاریابی بهراب، با اتکا به دانش و تجربه کارشناسان خود در حوزه لجستیک، نه تنها به عنوان مشاور، بلکه به عنوان همکار استراتژیک در کنار شما خواهد بود تا با راهنماییهای دقیق و کارآمد، مسیر پر فراز و نشیب تجارت را برایتان هموار سازد. اجازه دهید تا با تکیه بر تخصص ما، با اطمینان بیشتری گام در عرصه تجارت بگذارید و شاهد بهینهسازی فرآیندهای لجستیکی و در نهایت، رسیدن به موفقیتهای چشمگیر باشید.